Odwieczny urok kominka
Ekonomia bierze górê nad tradycj±. Kominki z otwartym paleniskiem, choæ urokliwe, ustêpuj± miejsca kominkom z zamkniêt± komor± spalania, w których do ogrzania domu wykorzystaæ mo¿na oko³o 80% energii cieplnej, uzyskanej ze spalania drewna.
Jak przy ognisku
Je¿eli mimo wszystko zdecydujemy siê na palenisko otwarte, wykonuje siê je z pe³nej ceg³y ceramicznej, zwyk³ej lub klinkierowej, a jego wnêtrze z ceg³y szamotowej.
Wymiary paleniska s± zale¿ne od wielko¶ci pomieszczenia, co zwi±zane jest z ilo¶ci± powietrza, które kominek zu¿ywa. Do spalenia 1 kg drewna w kominku otwartym potrzeba ponad 30 m³ powietrza. Warto wiêc doprowadziæ - specjalnym przewodem nawiewnym z przepustnic± (aby zapobiec utracie ciep³a, gdy kominek nie pracuje) - ¶wie¿e powietrze z zewn±trz, bezpo¶rednio do paleniska. Bardzo wa¿ne jest w³a¶ciwe ukszta³towanie i dobranie wymiarów paleniska tak, aby dym nie kr±¿y³ w pomieszczeniu, a spaliny mog³y byæ prawid³owo odprowadzane. Wiedza do¶wiadczonego zduna jest tutaj niezbêdna.
Ogieñ za szyb±
Prostszym rozwi±zaniem jest kominek z zamkniêt± komor± spalania. Jego sercem jest wk³ad wykonany ze stali lub ¿eliwa - materia³ów odpornych na wysok± temperaturê. Palenisko mo¿e byæ od wewn±trz ¿eliwne lub stalowe, wy³o¿one szamotem, dobrze akumuluj±cym ciep³o i powoli oddaj±cym je otoczeniu. Od frontu kominek zamykany jest drzwiczkami z szyb± odporn± na wysok± temperaturê. Nagrzany wk³ad kominkowy ogrzewa powietrze, znajduj±ce siê miêdzy nim a obudow±. Ciep³e powietrze wydostaje siê do pomieszczenia przez kratkê wentylacyjn±, umieszczon± w okapie kominka. Poprzez monta¿ specjalnych przewodów mo¿na rozprowadziæ ogrzewanie w ca³ym domu.
Ka¿dy kominek ma swoj± moc, mierzon± w kilowatach. Zak³ada siê, ¿e nominalna moc 1 kW wystarczy do ogrzania 10 m² w³a¶ciwie ocieplonego budynku.
Trzeba pamiêtaæ, ¿e wk³ad kominkowy wraz z obudow± wa¿y nawet kilkaset kilogramów. Pod³o¿e (stopa fundamentowa), na którym stanie, musi wiêc mieæ odpowiedni± wytrzyma³o¶æ, obliczon± przez konstruktora. Pod wk³adem nie mog± przebiegaæ instalacje ogrzewania wodnego, gazowego, b±d¼ elektrycznego.
Warunkiem dobrej pracy kominka jest doprowadzenie ¶wie¿ego powietrza z zewn±trz. Tak± czerpniê powietrza - przewody o ¶rednicy oko³o 200 mm - montuje siê w pod³odze, z koñcami do wk³adu kominkowego i na zewn±trz budynku. Równie wa¿ne jest tak¿e w³a¶ciwe pod³±czenie kominka do przewodu spalinowego oraz jako¶æ i d³ugo¶æ komina.
Przed obudowaniem wk³adu warto przeprowadziæ próbne uruchomienie. Ogieñ nale¿y zwiêkszaæ stopniowo, ograniczaj±c w ten sposób powstawanie naprê¿eñ stali lub ¿eliwa. Pamiêtajmy, ¿e najpierw musz± siê wypaliæ smarowid³a, którymi wk³ad zakonserwowano. Zapach jest wyj±tkowo nieprzyjemny. Intensywne wietrzenie wskazane.
Obudowa na wiele sposobów
Ostateczny wygl±d nadaje kominkowi obudowa. Jej charakter zale¿y m.in. od usytuowania kominka, sposobu, w jaki jest pod³±czony do przewodu kominowego, i od indywidualnego gustu i smaku inwestora. Materia³y do budowy i wykoñczenia kominka musz± byæ niepalne i odporne na wysok± temperaturê. Gwarantuj± to renomowani producenci, posiadaj±cy odpowiednie certyfikaty. Izolacj± termiczn± kominka jest specjalna we³na mineralna, z warstw± folii aluminiowej. Chroni ona obudowê kominka przez nadmiernym nagrzaniem.
Konstrukcjê zabudowy kominka zwykle wykonuje siê z lekkich profili stalowych, z ok³adzin± z p³yt gipsowo-kartonowych. Naro¿a p³yt zbroi siê ta¶m± lub naro¿nikami aluminiowymi, a nastêpnie szpachluje mas± gipsow±. P³yty mo¿na pomalowaæ lub ob³o¿yæ p³ytkami ceramicznymi, u¿ywaj±c zaprawy klej±cej o zwiêkszonej elastyczno¶ci i przyczepno¶ci. Do ok³adzin z kamieni naturalnych, granitu, marmuru, piaskowca czy trawertynu, warto u¿yæ zaprawy Atlas Plus Bia³y, gdy¿ nie powoduje ona powstawania przebarwieñ.
autor: opracowanie: Redakcja, ¼ród³o: Atlas
Dodaj komentarz:
Wasze komentarze:
Aktualnie brak komentarzy
